Voor de zomervakantie hadden wij bezoek van 18 leerlingen van verschillende scholen in ons samenwerkingsverband. Aan de hand van enkele vragen gaven zij ons hún kijk op de hulp en ondersteuning in hun school. Waar scholen mee moeten stoppen? ‘Onze pauzes volpraten!’ 

De leerlingen maakten bijna allemaal deel uit van de leerlingenraad op hun school, ze zijn gewend om hun stem te laten horen en hadden dan ook geen moeite om een antwoord te geven op de vragen die we aan hen voorlegden. De uitkomsten van deze gesprekken delen we graag met jullie. Hoe leerzaam! Want de leerlingen gaven ons niet alleen inzicht in hoe het op hun scholen geregeld is met de ondersteuning, zij hielden ons hier en daar ook een spiegel voor. 

Wat gebeurt er veel op de scholen van onze bezoekers!  

Er is hulp en ondersteuning voor ‘iedereen die dat nodig heeft’, zo vertelden zij. Voor kinderen met dyslexie of dyscalculie is er hulp op maat bij het lezen, spellen en rekenen – zowel in de eigen groep als daarbuiten; van een speciale begeleider, een maatje uit een hogere groep of van de eigen leerkracht; alleen of samen met andere leerlingen. Voor leerlingen die extra uitdaging nodig hebben bij het leren is er ander en extra werk, er zijn groepen voor ‘snelle denkers’, plusklassen of lessen in een hogere groep.

Voor wie het moeilijk vindt om stil te zitten en zich te concentreren zijn er wiebelkussens, knijpspulletjes, elastiek om tafelpoten, een klusje bij de conciërge, of een tegoedbon voor een ‘rondje om de school rennen’. Wie het even moeilijk heeft of zich zorgen maakt, kan naar een vertrouwenspersoon, of een briefje in een postbus doen. Op één van de scholen is er in elke vleugel een andere vorm van uitlaatklep: een trampoline, een fietsapparaat, zitzakken of een Ipad. Kinderen mogen dan zelf kiezen waar zij even tot zichzelf willen komen.

We vroegen de leerlingen ook waar scholen wat hun betreft morgen mee moeten stoppen. De samenvatting van hun inbreng: ‘We kunnen, weten en snappen meer dan jullie denken!’ Ze doen het best goed hoor, die leerkrachten, maar kunnen ze alsjeblieft stoppen met: ‘Preken, ons aanspreken of we nog piepjong zijn, onze pauzes volpraten, te lange instructie geven, óf zo snel er doorheen gaan dat niemand er iets van begrijpt. En vooral: ‘Maak ruzies niet te groot, laat het ons zelf oplossen en help ons alleen we er niet uitkomen.’ 

Tot slot vroegen we de leerlingen hoe hun ideale school eruit zou zien. Een veilige school en een groen schoolplein met veel speelmateriaal werd vaak genoemd. Een greep uit de rest van de wensen en ideeën: meer dingen samen doen; minder zitten aan een tafeltje; meer doe-lessen zoals handvaardigheid en techniek; meer muziek; meer leuke uitjes en sowieso meer variatie en vaker zelf kiezen wanneer je wat doet op een schooldag.   

Nog tips en tops? Jazeker! De leerlingen gaven aan graag hun mening te delen en vonden het interessant om te horen hoe het op andere scholen gaat. Dat is leuk en leerzaam. Vaker doen dus!